نقص توجه / بیش فعالی چیست؟

مادر در مصاحبه با روانشناس چنین می گوید: آقای دکتر همه می گن بچم خیلی شلوغه، دیروز رفتم خانه خواهرم طبق معمول از بچه هاش که یکی اتفاقا همسن بچه خودم هست شروع به تعریف کرد منم که کم نمیارم شروع کردم به تعریف از پسرم، که چشمتان روز بد نبینه یه صدای وحشتناک شکستن چیزی بلند شد، رفتیم پسرم مثل فشنگ فرار کرد و منم نمیدونستم چکار کنم و صدای خواهرمو می شنیدم که می گفت خواهر جون حالا فدای سرت این چندصد هزار تومن که چیزی نیست اما خب بهتر نیس منبعد پسرتو خونه بزاری و تنها بیایی....، می دونید بچم یه کم شلوغه، اما خیلی باهوشه، گوشیتونو بزارین یه دقیقه جلوش ببینید چطوری همه چیزشو براتون درمیاره، ...... همش تکون می خوره، کسیم حریفش نیست، مثل باباش موقع رانندگیه که وقتی پاشو روی گاز میزاره توی خیابون وسط ماشینا لایی می کشه و میره البته اگه آینه به آینه کنه کسی نمی تونه بگیرش،  باباش میگه منم کوچیک بودم مثل پسرم بودم کم کم خوب شدم..... فقط آقای دکتر هنوزم شوهرم فقط منتظره که توی خیابون کسی بهش بخوره یا یک جوری نگاش کنه اون وقته که دعوا درست میشه..... من می ترسم پسرمم مثل باباش بشه، آیندش خراب میشه ...... چکار کنم؟ در مثال بالا که شاید صحبت بسیاری از والدین هنگام مراجعه به مراکز مشاوره یا همکاران محترم مشاور در مدارس باشد نشانه هایی در کودک و پدر ملاحظه می شود که با بررسی بیشتر و توجه به سایر علایم می توانیم به جمع بندیی برسیم که ما را به سوی تشخیصی راهنما می شود که براساس گزارش‌ها حدود 12-3 درصد از کودکان سنین مدرسه را شامل می‏شود(فرولی و همکاران، 2008). این در حالی است که برخی دیگر از محققین این تعداد را حدود 12-8% از کودکان سنین مدرسه عنوان می کنند(به نقل از دوبی و همکاران، 2016) و براساس نظر انجمن روانپزشکی امریکا ( 2015) در کودکان5% و بزرگسالان 2.5% عنوان شده است